Jeśli ostatni marca, to wiersz.

Początki wiosny nie należą ani do najłatwiejszych, ani do najładniejszych dlatego wiersz. 

Trzydziesty pierwszy marca.

Mam przyrodnie, kocie rodzeństwo.

Filemona.

Tak się dzieje, że w ostatni dzień marca

ja siedzę przy oknie,

Filemon siedzi na parapecie

i oboje patrzymy jak pada deszcz ze śniegiem.

Bez pośpiechu pada.

Na przemian pada.

Raz bardziej śniegiem,

raz bardziej deszczem.

Mamy katar.

Filemon ma katar. I ja mam katar.

Może dlatego nie jesteśmy rozmowni i żadne z nas nie czuje w powietrzu wiosny.